Descubriendo Bogota!

Ondertussen zit ik 'al' vier dagen in Bogota, ik dacht misschien nog eens tijd voor een verhaaltje, nu ik nog tijd heb om te schrijven.

Bogota; een grote grote stad.
Tijdens mijn eerste 500 meter buiten, rook ik de uitlaatgassen en nog een andere geur, die ik zo een twee drie niet konnen duiden (nog steeds niet) al, het gaf mij een gevoel van welkom terug in Zuid-Amerika!

Parque de las Periodistas

Mijn eerste 'taken' voor die dag waren, het bemachtigen van een Transmileno kaart (soort buskaart) en een simkaart voor in mijn gsm. Ik kreeg op het vliegveld in Panama al de melding;' je zit vijtig euro buiten je budget'. Een nieuwe simkaart is dus niet helemaal overbodig.

Beginnend bij het begin, naar de receptie gaan in mijn hostel en vragen hoe ik bij een Claro winkel geraak en bij het dichtsbijzijnde Transmileno station.
Ik kreeg een heel klein kaartje mee, met de buurt van het hostel, zowel de Claro winkel als de Transmileno stonden er niet op. Gelukkig hadden de mensen in t hostel het goed uitgelegd,
en raakte zelfs ik waar ik wezen moest. Zelfs tot in het centrum, waar ik volledig de weg kwijtraakte en telkens ergens uit kwam waar ik niet moest zijn (meestal als je je weg kwijt bent...). UIteindelijk mijn weg terug gevonden, onderwijl wel de typische winkeltjes, 'markten' voor electronica, papierwaren en dergelijke gepaseerd. Dit zijn gebouwen waarin vaak kleine winkeltjes zitten die op het eerste gezicht hetzefde verkopen. Ook de kraampjes op straat zijn niet te vergeten, mensen die zonnebrillen verkopen, belminuten, advocados, chips, snoep en dergelijke meer. Af en toe wordt er een bandje afgespeeld, waarop hetgeen er verkocht wordt luid wordt aangeprezen. Je kan je inbeelden dat het nu niet echt rustig is op straat..

Onder de paraplu zit een mevrouwtje waarbij je kan bellen
De dag erop had ik afgesproken met Sigrid, iemand uit Belgie die een jaar gaat werken in de fundacion waar ik mijn stage ga doen. Plan was om samen te verdwalen in la Candelaria een wijk in Bogota. Haar orientatie vermogen is gelukkig een stuk beter dan de mijne, we hebben samen een ander deel dan ik de dag ervoor had gezien ontdekt. Ik heb voor de eerste keer Arepa con queso gegeten hetgeen een soort maisbrood met kaas is, of toch met maismeel gemaakt. Sigrid heeft mij nog het een en ander over de stageplaats vertelt, ergens is het toch wel spannend.

Ondertussen heb ik ook mijn eigen buurt een beetje verkent, en niet enkel het centrum. Woensdag zou ik gaan kijken voor het gedeelde appartement van het Hostal, ik zou maar anderhalf a twee uur hoeven wachten op degeen die het zou tonen, het werd vier uur, voor mij toch een beetje laat om naar een andere wijk te gaan (nog moe van alle indrukken, vroeg donker en ik wist mijn hostel nog niet in een keer te vinden). Goede plekjes gezien om koffie te drinken en nog een hele mooie soort kerk gezien.
Ook heb ik besloten om het appartement te nemen, volgende week begint mijn stage echt en het is niet evident om dan op een dorm te zitten. In het appartement zitten nu ook nog twee andere jongens, naar het schijnt van Nederlandse en Engelse afkomst.

Donderdag zou mijn eerste dag in de fundacion zijn, ik had te laat het berichtje gezien wat zei dat ik niet hoefde te komen. Aangezien ik toch al wakker was heeft Sigrid mij alvast de weg bus en dergelijke meer richting de stageplaats getoond. Op het ontmoetingspunt, waar wij worden opgehaald om verder omhoog naar de fundacion te gaan heb je enigzins een uitzicht over Bogota :)
Nu morgen voor de eerste keer heen, ik ben benieuwd en heb er zin in!

Panoramic view van Parque de los Periodistas

'Caminando a' Colombia

Caminando, heeft de betekenis van te voet reizen of werken. Nu ben ik niet te voet naar Colombia gegaan en ga ik hier maar een beetje werken. Toch vind ik het een passende titel, zo ook voor mijn blog pagina. wie weet waar ik nog meer naar toe ga?

Wellicht zullen jullie weten dat ik (voor jullie eergister) vertrokken ben naar Colombia. Typisch is dat ik nu pas een blog schrijf of er uberhaupt mee begin, de vlucht is achter de rug en mijn eerste dag in Bogota zo goed als, planning heet dat...

Eergister ben ik vertrokken om 08.00 uur oftewel om 4 uur op. Vervolgens had ik mijn eerste vlucht naar Frankfurt. Tijdens het wachten op deze vlucht kreeg ik nog even de directheid en vriendelijkheid (?) van Nederland mee. Willen Mvr. Wimpsel en Mvr. ... en Mnr. zich naar gate B36 begeven? jullie houden de vlucht op. Misschien leef ik al te lang in Belgie, maar mij klonk het grappig in de oren.

In Frankfurt hoefde ik voor mijn geval niet al te lang te wachten op de vlucht. Toen ik het vliegtuig instapte, had ik nog stiekem de hoop dat er niemand op de stoel naast mij zou gaan zitten (tijdens de elf uur durende vlucht) jammer maar helaas. Het bleek een Indiaase jongen te zijn, waarvan ik eerst verstond dat hij uit Engeland kwam...
Voor de warme maaltijd geserveerd werd, heb ik mij eigenlijk weinig met hem bemoeit. Tijdens de maltijd dacht ik vriendelijk te zijn en een beetje te babbelen (FOUT!). Na het babbelen, had ik een medekijker op mijn prive-tv in het vliegtuig. Tijdens zijn slapen (met de deken over zin hoofd) werd de overhelling wel heel groot, en er was verdacht veel beweging bij mijn rugzak die op de grond stond. Zelfs mijn voetjes helemaal in de hoek trekken bij mijn stoel hielp niet.Na drie keer zijn benen keurig terug op zijn plaats te hebben gezet en vervolgens in het Engels luider aangegeven te hebben dat hij zijn voeten bij zich moest houden (met please erachter!) was hij opgehouden. Misschien hadden de twee whiskey's tijdens en een pintje voor de maaltijd niet echt meegeholpen aan zijn gedrag.

De rest van de reis was rustig en ik heb geen last van hem gehad, enkel slapen lukte niet al te best meer...
Na elf uur veilig aangekomen in Panama, hier heb ik nog twee uur gewacht en toen was het tijd voor mijn laatste anderhalf uur vliegen. Tijdens deze vlucht nog iemand uit Bogota leren kennen, die mij heel wat tips heeft meegegeven en heeft gewacht totdat het zeker was dat ik opgehaald zou worden.
Wat gelukkig zo was, 26 uur nadat ik die dag was opgestaan, lag ik in mijn bed in La Niña, Chapinero, Bogota in Colombia.
A caminar!